فرزندان به دلایل گوناگونی اعم از تحصیل و فعالیت مربوط به آن و نیزداشتن ارتباطات، نیازمند آشنایی و حضور در شبکه‌های اجتماعی هستند. ضرورت‌هایی که در اغلب موارد شامل والدین نیز می‌شود. بنابراین مقاومت کردن، تسلیم شدن یا جنگیدن با این فضا، نتیجه منطقی نیز همراه ندارد. اگر تلاش کنیم صرفا با ترساندن یا معرفی آن به عنوان چیزی که سراسرمشکل و گمراهی است، فرزندان را از حضور در شبکه‌های مجازی دور نگه داریم، کمکی به توانمندی او نکرده ایم؛ مانند مادر و پدری که از ترس آسیب دیدن کودک از قاشق و چنگال، همیشه خودشان به او غذا می‌دهند و تماس او را با قاشق و چنگال قطع می‌کنند! نتیجه، کودکی ناتوان و وابسته در غذا خوردن است.